Jeanine: ‘Eind 2013 kwamen we in onze nieuwe buurt wonen. Het was een huis dat normaal veel te duur voor ons was, maar door de kredietcrisis waren de huizenprijzen aardig gedaald. Zo kregen we de kans te verhuizen naar die leuke buurt. Onze nieuwe buren waren direct aardig. Maar we kwamen er ook al snel achter dat de kredietcrisis voor hen minder goed uitgepakt had. Zo vertelden ze ons al snel tijdens een kennismakingsborrel dat hun huis flink onder water stond en dat de buurman zijn baan was kwijtgeraakt. Het zag er financieel niet gunstig voor ze uit op dat moment. Ik schaamde me zelfs nog een beetje dat wij zo blij waren met onze nieuwe twee-onder-een-kap die direct aan hun huis grensde.”

Opeens gaat het de buren voor de wind

Jeanine: “Maar toen veranderde er iets. Ik grapte nog dat het leek alsof ze de staatsloterij hadden gewonnen zonder het ons te vertellen. Want ik kreeg niet de indruk dat onze buurman opeens een baan had gevonden. Integendeel! Hij was juist overdag veel thuis en leek met name ’s avonds druk aan de slag te zijn. En dan ook nog eens grotendeels op zolder waar dag in, dag uit licht brandde. De kinderen droegen van de een op de andere dag de duurste merkkleding en er stond ook uit het niets een dure, gloednieuwe auto voor de deur. Natuurlijk waren we nieuwsgierig hoe dit allemaal opeens kon. Wilden we ze feliciteren! Maar met de komst van hun voorspoed, verdween de spontaniteit en behoorden de gezamenlijke borrels net zo plots tot het verleden. Iets waar ik een naar voorgevoel aan overhield.’

Een ijskoude nachtmerrie

Jeanine: “Het tijdstip dat ik wakker werd, staat nog steeds op m’n netvlies gebrand. 02.43 uur; een ijskoude winternacht. De rookmelder ging. Nou heeft dat ding wel vaker kuren waardoor ‘ie soms midden in de nacht afging. Maar deze keer had ik meteen door dat er iets goed mis was. Er hing een dikke laag rook in de slaapkamer en buiten hoorde ik de eerste gillende sirenes aankomen.’ Gelukkig weet het gezin zichzelf snel in veiligheid te brengen. Maar daar sta je dan, met de schrik in de benen in een ijskoude nacht, op je pantoffels buiten te kijken hoe je droomhuis in vlammen dreigt op te gaan.

Jeanine: ‘Van het huis van de buren was de hele zolder al afgebrand en ook de tweede etage leek reddeloos verloren. Van ons huis was de zolder flink beschadigd maar de brandweer had de brand bij ons goddank onder controle. Maar geloof me; ook roet en honderden liters bluswater zorgen voor onherstelbare schade. Materiele schade maar misschien nog erger; onherstelbare immateriële schade. Al is het alleen al maar het ontstane gebrek in vertrouwen in mensen.

De verzekering dekt de schade….niet

De buurman van Jeanine en haar gezin bleken een wietplantage op zolder te hebben ingericht. De financiële problemen van de buren waren ze boven het hoofd gegroeid waardoor ze geen andere uitweg zagen dan de snelle maar levensgevaarlijke opbrengsten van een wietplantage.
Jeanine: ‘In het begin was het blijkbaar makkelijk verdienen en gunden ze zichzelf de nodige luxe. Ik begrijp nu ook waarom opeens die auto voor de deur stond. Maar door de sneeuw van de afgelopen week, werd het de buurman blijkbaar te heet onder de voeten. Door de warmte van de lampen bleef er geen sneeuw op hun dak liggen. Natuurlijk heb ik dat wel gezien maar er nooit een seconde aan gedacht dat dat zou komen door een wietplantage. Maar de wijkagent zou dit ongetwijfeld opgemerkt hebben, iets wat de buurman zich blijkbaar ook realiseerde.’

Later bleek dat de buurman van Jeanine is gaan knoeien met de elektriciteit om de warmteopbrengst te verminderen. Met alle gevolgen van dien. Omdat de brand ontstaan is door een illegale wietplantage, dekt de verzekering de schade niet. Ook kan de bank besluiten de lening op de woning op te zeggen, waardoor de eigenaar van het pand de hypotheeksom in één keer op moet brengen. Jeanine: ‘de buren zijn echt van de regen in de drup geraakt en zitten nu financieel volledig aan de grond. Waarschijnlijk claimt onze verzekeraar de schade aan onze woning ook bij de buren. Ik vraag me werkelijk af of ze dit ooit te boven komen. Maar één ding weet ik zeker: ik vertrouw voortaan meer op mijn gevoel. Want achteraf had ik gewoon de signalen bij elkaar op moeten tellen en mijn vermoedens moeten delen met de gemeente of politie. Dat had een hoop ellende kunnen voorkomen.